O książce: 1969 / Fabuła powieści „Nic”: przyjazd młodej dziewczyny Andrei ze wsi do Barcelony, jej relacje z krewnymi i nowymi przyjaciółmi. Gdy tylko weszła do domu na ulicy Aribau, dziewczyna poczuła, że ​​wszystko w nim jest przesiąknięte czymś opresyjnym. I chociaż Andreya w końcu przyzwyczai się do tego domu i jego mieszkańców, zawsze będzie zdumiona, jak tutaj „potrafili zamienić każdą drobnostkę w tragedię”. Czyniąc narratorką młodą, wrażliwą dziewczynę, pisarz był w stanie przekazać uczucie koszmaru, który rodzi się z codziennych drobiazgów. W centrum powieści „Wyspa i demony” znajduje się duża rodzina, której członkowie są połączeni trudnymi relacjami, które ropieją jak stare, zaniedbane rany. I jak szczery i obłudny, namiętny i wyrachowany splatają się w tych związkach! Jak oddzielić zazdrość, zranioną dumę, urazę od ukrytej chciwości i przebiegłości? Gdzie kończy się wdzięczność i miłość, a zaczyna strach? Gdzie leży granica między histerią a zimnokrwistą spekulacją?.. „Demony” – zawiłości ludzkich namiętności, które opętały bohaterów powieści – nie są zbyt znaczące i potężne. Są to raczej wulgarne demony; rządzą nie wszechmocnymi namiętnościami, ale żałosnymi namiętnościami. Ale w tym jest też wielka prawdomówność codzienna... Powieści pisane są w tym samym duchu - zdają się kontynuować i uzupełniać, co pozwoliło je zjednoczyć pod wspólną przykrywką.